Vragen aan Joden
Inleiding
In het Nieuwe Testament – in de brief aan de Romeinen hfst. 10 en 11 – schrijft Paulus over de Joodse situatie en de relatie tussen christenen en Joden. Als je dit leest is het onbegrijpelijk dat christenen ooit hebben kunnen denken dat zij in plaats van het Joodse volk het uitverkoren volk zouden zijn geworden en dat het Joodse volk verstoten zou zijn. En nog onbegrijpelijker zijn de vervolgingen.
Paulus schrijft bijvoorbeeld:
Dan is nu mijn vraag: heeft God zijn volk soms verstoten? Beslist niet. Ik ben immers zelf een Israëliet, een nakomeling van Abraham, afkomstig uit de stam Benjamin. God heeft zijn volk, dat hij al van tevoren uitgekozen heeft, niet verstoten.
En verder zegt hij in dezelfde passage tegen de christenen:
En als nu sommige takken van de edele olijfboom zijn afgebroken en u, loten van een wilde olijfboom, tussen de overgebleven takken bent geënt en mag delen in de vruchtbaarheid van de wortel, dan moet u zich niet boven de takken verheffen. Als u dat doet, moet u goed bedenken dat niet u de wortel draagt, maar de wortel u.
En dat is overduidelijk: de hele Bijbel is Joods, alle Godsmannen zijn Joden, zo ook Jezus en de apostelen en de schrijvers van het Nieuwe Testament.
En uiteindelijk zegt hij over de toekomst:
Slechts een deel van Israël werd onbuigzaam, en dat alleen tot het moment dat alle heidenen zijn toegetreden. Dan zal heel Israël worden gered, zoals ook geschreven staat: ‘De redder zal uit Sion komen, en wentelt dan de schuld af van Jacobs nageslacht.
De Joden zullen na de heidenen gered worden en dan zal de Messias alles doen wat de Joden van de Messias verwachten.
Mijn vragen
Er zijn bepaalde dingen die ik niet begrijp in de gedachten van het Joodse volk, hoe jullie daar tegenover staan.
Mijn eerste vraag, over de Messias
Dankzij Jezus is God en de Bijbel en het Joodse gedachtegoed over de hele wereld bekend geworden en heeft een grote invloed gehad op bijvoorbeeld de staatsinrichting, het rechtssysteem, de sociale zorg en de bouw van scholen, een hogere moraliteit, economische vooruitgang en op de individuen waarvan velen zich tot God hebben gekeerd en Hem en hun naaste zijn gaan dienen.
Jezus wordt door het Jodendom gezien als een valse profeet, maar wat een enorme invloed heeft hij. Waar blijft, als hij de valse profeet is, dan de ware profeet? God steekt al eeuwen lang zijn hand uit naar en maakt zich bekend aan de hele wereld, door een valse profeet? De Bijbel zegt dat de Joden het licht van de natiën zijn, maar zijn ze dat dan buiten Jezus om? Ik heb nog nooit een Jood met vuur en bewogenheid voor mensen over God en zijn goedheid horen spreken.
Mijn tweede vraag, over de ballingschap
Israël is in ballingschap gegaan, 70 jaren lang. Daar is veel over geprofeteerd van tevoren, door Mozes al. Tijdens die ballingschap zijn er vele profeten opgetreden: Jesaja, Jeremia, Ezechiël, Daniël, Nehemia, Ezra, Haggaï, Maleachi, enz. God gaf in die tijd heel veel aandacht aan zijn volk. De ballingschap was als straf voor hun hardnekkige ongehoorzaamheid, maar God liet ze niet aan hun lot over.
Nu heeft Israël een ballingschap van 2.000 jaar achter de rug. Wat een enorme ballingschap vergeleken met de Babylonische. Waarom? Wat is er gebeurd? Zegt God ineens niets meer? Waarom is de tempel afgebroken en waarom is de tempeldienst gestopt?
In Jeremia staat: Want zo zegt de HERE: Nimmer zal het David ontbreken aan een man, die op de troon van het huis Israëls gezeten is; en de levitische priesters zal het nimmer ontbreken voor mijn aangezicht aan een man die brandoffers offert, spijsoffers ontsteekt en slachtoffers brengt al de dagen.
Waar is die koning? Waar zijn levieten, waar is de hogepriester?
Mijn derde vraag, over de terugkeer naar Israël
De Messias zal komen en het volk terugbrengen naar Israël. Maar de Joden gaan nu terug naar hun land – er zijn in de geschiedenis nog nooit zoveel Joden in Israël geweest. Maar waar is de Messias dan? Gebeurt dit dan buiten hem om, buiten de profetieën om?
Mijn vierde vraag, over de relatie met God
Het valt me op dat er in de Joodse cultuur heel veel intellectualisme is, veel studie, ook over de Torah, en dat is goed. Over ieder vers in de Bijbel zijn wel een paar boeken geschreven. Maar de hele relatie met het goddelijke lijkt een relatie met regels en wetten via het intellect te zijn. Als er een probleem is, dan worden de boeken geraadpleegd. Je krijgt de indruk dat studie de persoonlijke omgang met God heeft vervangen.
Maar als we David zien, dan zien we iemand die heel persoonlijk met God omgaat, zijn hart bij Hem uitstort, Hem raadpleegt, Hem prijst en datzelfde zien we bij vele anderen in de Bijbel. Het bestuderen van de Bijbel is heel belangrijk, dat ontken ik niet, maar als we de relatie van Adam met God bekijken, dan zien we dat die niet uit studie bestond maar uit directe omgang. Waarom wordt dat niet gezocht? Waarom die afstandelijkheid? Terwijl God zo duidelijk laat weten dat Hij naar persoonlijke omgang met de mens verlangt.
Klik op de foto
