P1010517.JPG copy copyDood

De dood hoort bij het leven.

Is dat wel zo? Alles in ons gevoel zegt toch van niet.
Maar de realiteit is wel dat alles wat leeft eens zal sterven.

Een raar verschijnsel die dood, en vaak een heel akelig en pijnlijk verschijnsel.

Boeddha was als de rijke prins Siddharta getroffen door het lijden, de ouderdom en de dood die hij zag en hij besloot op reis te gaan en te mediteren om antwoorden te vinden. Onze reis naar antwoorden hoeft niet zo lang te zijn als wij de Bijbel erbij nemen.

Over de oorsprong en de zin van het lijden
kun je
hier wat antwoorden vinden.

Hoe het begon

In het paradijs stonden honderden bomen, misschien wel duizenden, waarvan Adam en Eva mochten eten, met uitzondering van één boom. God had gezegd dat als ze daarvan zouden eten, ze dood zouden gaan. Nou ja, je weet hoe het ging en hoe het nog altijd gaat als je iets niet mag…
Van alle in het wild levende dieren die God, Jahweh, gemaakt had, was de slang het sluwst. Dit dier vroeg aan de vrouw: ‘Is het waar dat God gezegd heeft dat jullie van geen enkele boom in de tuin mogen eten?’ Zo begon de slang met hun gedachten te beïnvloeden, God negatief wegzetten, maar daarvoor is hij de duivel. Dat verhaal kun je verder lezen in Gensis 3 in de Bijbel.

Misschien denk je: God had deze gevallen engel en die boom toch weg kunnen laten uit het paradijs? Maar God wil een liefdesrelatie met de mens en liefde zonder een keus te bieden kan niet.

image532Het zal wel heel moeilijk geweest zijn voor Adam en Eva om te zien hoe hun schoonheid langzaam verdween, ze ziekten opliepen, mensen leden en stierven door giftige planten en dieren, die elkaar ook opvraten, hun zoon vermoord werd en hij zo begon te stinken dat ze hem onder de grond moesten stoppen. Toen begrepen ze nog meer hoe afgrijselijk verkeerd hun keus geweest was.

Er is hoop

Het leven in de hof van Eden was paradijselijk, het weer ook – ze liepen in hun blootje maar hadden het nooit koud of te warm. Maar nadat ze daar verjaagd waren veranderde er veel in de natuur. Op een gegeven moment begon voor de allereerste keer de herfst: de bladeren vielen af, de bloemen gingen dood, veel vogels verdwenen en dieren scholen weg, het waaide en werd koud en het einde leek nabij – de dood zoals God die voorzegd had. Een lange trieste hopeloze periode volgde. De kou maakte ze ziek en op het laatst nam de honger toe. Angst, eenzaamheid en verwarring. Maar na een lange tijd nam de warmte wat toe, grassprietjes en kleine bloemetjes begonnen tevoorschijn te komen, knoppen groeiden aan de bomen en werden jonge verse blaadjes, de bomen gingen bloeien, veel vogels kwamen terug en begonnen uitbundig te fluiten en de harten van Adam en Eva sprongen op! Dit hadden ze niet meer verwacht. Het was als een belofte. Maar toch, ze waren er niet jonger op geworden, dat maakte bang, maar op de een of andere manier was er ook hoop.

De zondvloed was een moment dat de dood massaal toesloeg, miljoenen mensen en dieren stierven. De mensen werden daarna steeds minder oud, de dood kwam steeds sneller. Jakob, de kleinzoon van Abraham, sprak als eerste over het dodenrijk. Mensen beseften dat de mens ondanks de dood toch eeuwig is en dat er een dodenrijk bestaat. De moeder van de laatste grote profeet en leider van de Israëlieten (Samuël) voor het tijdperk van de koningen zei zelfs: Jahweh doet sterven en doet leven, zendt naar het dodenrijk en leidt eruit omhoog.

Het besef van een opstanding begon te komen. David sprak veel over het dodenrijk en op een gegeven moment zei hij: U levert mij niet over aan het dodenrijk en laat uw trouwe dienaar het graf niet zien. U wijst mij de weg naar het leven: overvloedige vreugde in uw nabijheid, voor altijd een lieflijke plek aan uw zijde. En ergens anders: Maar mij zal God vrijkopen uit de macht van het dodenrijk, mij zal Hij wegnemen. Men begon het bestaan van een hemel voor mensen beseffen.

image538En in een periode na David en Salomo gebeurde er weer iets heel opmerkelijks: En terwijl ze (de profeet Elia en Elisa) liepen te praten, werden ze plotseling uit elkaar gedreven door een wagen van vuur, met paarden van vuur ervoor, en Elia werd in een stormwind meegevoerd naar de hemel – rechtstreeks, zonder te sterven. Iets soortgelijks was er ook gebeurd toen Adam en Eva al oud waren: Henoch, een godvrezend man en profeet, werd na 365 jaar met God gewandeld te hebben door God levend opgenomen.

De grote profeet Jesaja sprak ook over de opstanding: Jullie doden zullen herleven, de lijken opstaan. Ontwaak, jullie daar in het stof, en jubel!

En uiteindelijk is in het Oude Testament de profeet Daniël het duidelijkst en hij spreekt hierin in feite ook over de hemel en de hel: Velen van hen die slapen in de aarde, in het stof, zullen ontwaken, sommigen om eeuwig te leven, anderen om voor eeuwig te worden veracht en verafschuwd.

Opstanding uit de dood

Twee profeten voor Jezus’ tijd, Elia en Elisa, hadden eens een dood kind opgewekt. En toen doodgravers per ongeluk een lijk op de botten van Elisa lieten vallen, stond deze weer op.
Met het optreden van Jezus gebeurden zulke wonderen verschillende malen. Het opmerkelijkste verhaal is de opwekking van Lazarus: hij was al 4 dagen dood en stonk al. 

image261En wie kent niet het verhaal van Jezus die na gekruisigd en gestorven te zijn drie dagen later weer opstond en gedurende veertig dagen aan honderden mensen verscheen. Een minder bekend verhaal kunnen we lezen in het evangelie van Matteüs: Nog eens schreeuwde Jezus het uit, toen gaf hij de geest. Op dat moment scheurde in de tempel het voorhangsel van boven tot onder in tweeën, en de aarde beefde en de rotsen spleten. De graven werden geopend en de lichamen van veel gestorven heiligen werden tot leven gewekt; na Jezus’ opstanding kwamen ze uit de graven, gingen de heilige stad binnen en maakten zich bekend aan een groot aantal mensen.

Sinds Jezus wordt er veel over de opstanding en de hemel gesproken en geschreven. Jezus had tijdens zijn leven een heel opmerkelijke uitspraak gedaan en een vraag gesteld: Ik ben de opstanding en het leven. Wie in Mij gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft, en ieder die leeft en in Mij gelooft zal nooit sterven. Geloof je dat? Eigenlijk is dat hetzelfde als wat Hij eerder al gezegd had: Wie mijn woord bewaart zal de dood nooit proeven! 

Dat zijn toch heel opmerkelijke uitspraken.

Opnieuw geboren

Toen ik nog niet geloofde was ik binnen het boeddhisme op zoek naar een nieuwe nieuwe geboorte, niet in de vorm van re-incarnatie, maar hier binnen dit leven al. Ik wilde opnieuw kunnen beginnen, zo schoon als een baby. Wat ik niet wist was dat Jezus hier ook over gesproken had: Alleen wie opnieuw wordt geboren, kan het koninkrijk van God zien …. Waarachtig, Ik verzeker u: niemand kan het koninkrijk van God binnengaan, tenzij hij geboren wordt uit water en geest.

image539De nacht dat Jezus zich aan mij openbaarde ervoer ik werkelijk dat ik doodging en nieuw leven kreeg, en toen dacht ik ook: Nu kunnen ze alles met me doen, zelfs doodmaken, het maakt niet meer uit, dit leven is niet kapot te krijgen. Het is zoals de apostel Paulus schreef: De dood is opgeslokt en overwonnen. Dood, waar is je overwinning? Dood, waar is je angel? Ik kon de hele wereld wel omarmen, ik wilde het iedereen vertellen. De apostel Johannes zegt: Wij weten dat we van de dood Wij weten dat we van de dood zijn overgegaan naar het leven omdat we elkaar liefhebben. Ik had de echte dood dus al gehad en eeuwig leven ontvangen, in dit leven al. 


De dood van de dood nadert

De dood is het gevolg van de zonde, het zich afkeren van God, zijn woorden niet geloven. Maar Jezus is gestorven als een zondebok om de straf voor die zonde te dragen. Toen Hij stierf ging Hij het dodenrijk binnen waar satan koning was en onttroonde hem. Later zei Hij: Wees niet bang. Ik ben de eerste en de laatste. Ik ben degene die leeft; ik was dood, maar ik leef, nu en tot in eeuwigheid. Ik heb de sleutels van de dood en van het dodenrijk. Degene die zich helemaal aan Jezus overgeeft ervaart het ook dat de dood zijn dreigende kracht kwijt is, zoals Jezus ook tegen zijn discipelen zei: Wees niet bang voor degenen die het lichaam kunnen doden, maar verder niets kunnen doen. Zo van: voor de lichamelijke dood hoef je niet zo bang meer te zijn.

image375In het boek Openbaringen wordt de eindtijd beschreven en daar zien we helemaal op het eind dat de allerlaatste vijand van de mens verslagen wordt: De zee stond de doden die ze in zich had af, en ook de dood en het dodenrijk stonden hun doden af. En iedereen werd geoordeeld naar zijn daden. Toen werden de dood en het dodenrijk in de vuurpoel gegooid.  Dit is de tweede dood: de vuurpoel. Wie niet in het boek van het leven bleek te staan werd in de vuurpoel gegooid.

Maar die vuurpoel is oorspronkelijk helemaal niet voor mensen bedoeld, je hoeft er niet in, behalve als je besluit je hart aan alle kanten te verharden.  

Ik ben de opstanding en het leven.

Wie in Mij gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft,
en ieder die leeft en in Mij gelooft zal nooit sterven.
Geloof je dat?